خورنیوز
چه فرقی دارد؟ عبدالله، سمیه، عماد، کلثوم یا هر چیز دیگر
شاید زن باشم یا مرد، کودک، پیر، نوجوان یا حتی جوان برومندی که باید بهترین سال های عمرش را سپری کند.
ولی من در غزه ام، اینجا فرقی نمی کند که چه کاره ام یا چه سنی دارم، اینجا من هم زندانی ام، مانند میلیون ها انسان دیگر، زندانی دژخیم روزگار
در همه جای دنیا، به زندانی آب می دهند، غذا می دهند و شرایط زندگی او را فراهم می کنند و او به جرمی که انجام داده، زندان را تحمل می کند.
اما اینجا مرا به جرم خواستن حقم، به جرم نابود شدن سرزمینم و به جرم شهید شدن عزیزترین برادران و خواهرانم، زندانی کرده اند، همه مان را زندانی کرده اند.
هر روز بمباران، هر روز شهید و زندانبان دژخیمی که حتی اجازه ورود غذا را نمی دهند.
حتما هنگامی که این نوشته را می خوانی، از برق استفاده می کنی، ولی از وقتی ورود سوخت بر ما را هم قطع کرده اند، تنها نیروگاه برق شهرم هم تعطیل شده است و من از این هم محروم شده ام.
اگر دوست داری حقوق بشر را ببینی به محاصره ما نگاه کن، به شهادت هر روزه شهروندان نگاه کن، به سرزمین هایی که از من گرفتند، نگاه کن، مگر این ها حقوق ما نیست؟ اما کسی نخواست ببیند.
اگر دوست داری دموکراسی را ببینی، به ما نکاه کن که چگونه به جرم انتخاب کسانی که دشمنان نمی پسندیدند، محکوم شدیم، دموکراسی یعنی همین، یعنی اینکه به محض انتخاب دلخواهمان، حتی از کمک های بهداشتی هم محروم شدیم
اگر می خواهی حق حاکمیت را ببینی، به ما نگاه کن که چگونه بارها، نمایندگانمان را دزدیدند و هیچ کس، فریاد نکرد.
شاید تو هم فریاد نکردی، ولی هنوز می توانی، تو طبع شیطانی نداری، می توانی فریاد بزنی و شریک و هم عقوبت این جلادان روزگار نباشی.
فریاد بزن، نه به خاطر ما. به خاطر خودت که این ها همان خوقوق بشر و دموکراسی و حق حاکمیتی است که سردمداران پلید روزگار، تو را به آن می خوانند و با سکوتشان، آن را برای ما تایید می کنند؛ پس برای تو نیز، آن را خواند پسندید.
به خودت، ثابت کن که آنقدر آزاده ای که با همه مشکلات، پشتیبان و همراه آزادگان جهان باشی.
به خودت، ثابت کن که از رئیس آن کشور عربی بیشتر می فهمی، بیشتر از اویی که آنقدر اندیشه نمی کند که اگر مقاومت ما نبود، اگر از جان گذشتگی مردم من نبود و اگر رژیم جلاد را در جای خودش متوقف نکرده بودیم، سرزمین او و همه دوستان سردمدار خوشگذرانش، جزئی از نیل تا فرات شده بود و باز هم اوی بی اندیشه، به سوی قاتل هر روزه ما، دست دوستی دراز می کند تا سد ما را بشکند.
آری تو بیش از او می فهمی، همان طوری که دیگران در سراسر جهان، می فهمند.
تو مسئولی، هم برای خودت و هم برای ما که اگر آگاهی و جنبش شما نباشد، زندانبانان جلاد غزه، گفته اند که هولوکاست را به واقعیت تبدیل می کنند و من، ما و همه هم میهنان دربندم، طعمه آن ها هستیم.
پ.ن ? : موضوع این نوشته از آن دسته موضوعاتی بود که حتی، با وجود نیمه تعطیل بودن وبلاگ، باید در مورد آن ها می نوشتم.
پ.ن ? : آقا حسین، انگیزه اولیه این نوشته را دادند، من هم شما را به نوشتن در اینارتباط با این موضوع، دعوت می کنم .
اطلاع دهید تا لینک شما را نیز در آگاهی بخشان وضعیت این نقطه از جهان، در همین نوشته قرار دهم.
اگر دوست داشتید، می توانید دوستانتان را نیز به این کار دعوت کنید تا نوشته های آن ها را نیز در همین جا قرار دهم.
نوشته شده توسط رسول ایزدی در یکشنبه 87/10/8 و ساعت 7:10 عصر | نظرات دیگران()
